آیه آیه بندگی ۷ – نیت؛ شرط رضای خدا
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام و المسلمین مرتضی آقاتهرانی، معلم اخلاق و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم، در سلسله درس‌گفتار‌هایی که با عنوان «آیه آیه بندگی» که در ۳۰ قسمت به مناسبت ماه مبارک رمضان و با همکاری استودیو مبین تهیه و تدوین شده، به بیان توصیه‌هایی اخلاقی برای زندگی بهتر برپایه آیات قرآن کریم پرداخته است.
بخش هفتم درس‌گفتار «آیه آیه بندگی» با نام «نیت» به شرح ذیل است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم و الحمدلله ربّ العالمین و صَلِّ عَلی مُحَمَّد و آلِ طاهرین
بحث امروز ما نیت است و بدون نیت هیچ کار نمی‌توان انجام داد. «قُلْ إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ – آیه ۱۶۲ سوره انعام» نمازم، روزه‌ام، عبادتم، زندگی‌ام، حیاتم و مرگم همه چیز برای خداوند بزرگ و در راه اوست. این عبارت برای یکی از انبیای صاحب عزم قوی و قویم به نام حضرت ابراهیم(ع) است که در قرآن آمده است.
در غرب بیشتر به رفتار انسان‌ها نگاه می‌کنند و برای همین هم روانشناسان معروف دنیا، رفتارگرایان هستند. اینها بیشتر به رفتار و کردار انسان نمره می‌دهند، اما در اسلام این‌گونه نیست. در اسلام رفتار جای خود ولی نیت افراد هم مهم است که چرا این کار را انجام داده‌ایم. مثلاً گاهی اوقات از سر دلسوزی به نابینایی کمک می‌کنیم و آن را برای عبور از عرض خیابان راهنمایی می‌کنیم و گاهی اوقات هم برای اینکه دیگران بگویند این فرد چقدر انسان خوبی است این کار را انجام می‌دهیم اما گاهی اوقات هم فقط محض رضای خدا دست به انجام چنین کاری مبادرت می‌ورزیم؛ چون خداوند گفته به دیگران مهربانی کنیم.
در ابتدای هر سوره‌ای که در قرآن آمده به غیر از سوره «توبه»، بسم‌الله الرحمن الرحیم ذکر شده است. به نام خداوند بخشنده مهربان، دوستدار من مهربان باشید. مرحوم قوام(ره) می‌گفت: «باران بسیار شدیدی در تهران می‌بارید و در این شرایط سگی زیر پل گرفتار شده بود و نمی‌توانست بیرون بیاید و فشار شدید آب هم سگ را اذیت و نالان کرده بود. خود را کنار گذاشتم و سگ را از زیر پل بیرون کشیدم.» همین الان که شما این ماجرا را از من شنیدید، خوشتان آمد. عزیزان اگر هر کاری برای خدا باشد با خود خدا طرف خواهید بود. اگر به غیر از این باشد، آن عمل به چشم نمی‌آید. بعضی‌ها در دنیا به انواع جنایت‌ها علیه بشریت و زن و مرد دست می‌زنند و از انسانیت کاملاً خارج شده‌اند و متأسفانه از این کار هم لذت می‌برند.
توجه داشته باشید آنچه که برای هر فرد باقی می‌ماند نیت اوست. اگر نیت برای خدا باشد، کار اخروی خواهد شد و به سطوح بالا ارتقا پیدا می‌کند و قابل مقایسه با دیگر کارهایی که برای رضای خدا انجام نشده، نیست. خداوند در آیه ۹ سوره «انسان» می‌فرماید: «إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا» ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی‌طلبیم.
آنهایی که در انقلاب فقط برای خدا کار کرده‌اند اصلاً برایشان اهمیت ندارد که مسئولی در یک اداره به آن محل می‌گذارد یا خیر، چون خدمت را وظیفه خود می‌دانند و معتقدند که برای رضای خدا چنین خدمتی را کرده‌اند و مزدش را از خدا دریافت می‌کنند. اگر نیت خوب باشد با خدا طرف خواهیم بود و اگر به غیر این باشد پشیمان خواهیم شد.