آیه آیه بندگی ۱۶ – زهد و خداپروایی
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام و المسلمین مرتضی آقاتهرانی، معلم اخلاق و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم، در سلسله درس‌گفتار‌هایی که با عنوان «آیه آیه بندگی» که در ۳۰ قسمت به مناسبت ماه مبارک رمضان و با همکاری استودیو مبین تهیه و تدوین شده، به بیان توصیه‌هایی اخلاقی برای زندگی بهتر برپایه آیات قرآن کریم پرداخته است.
بخش شانزدهم درس‌گفتار «آیه آیه بندگی» با نام «زهد» به شرح ذیل است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم و الحمدلله ربّ العالمین و صَلِّ عَلی مُحَمَّد و آلِ محمد.
« لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ – آیه ۸۸ سوره حجر» این آیه درباره زهد است. به این چیزهایی که مردم به آن رغبت پیدا می‌کنند و دل می‌دهند، شما دل ندهید. زهد به معنی بی‌رغبتی است.
قبل از انتخاب هرچیز ابتدا نگاه کنید که چقدر نزد خدای تعالی محبوب است و یا چقدر مبغوض است، اگر خداوند آن را دوست دارد، دوستش بدار اما اگر خدای تعالی از آن نفرت دارد، نفرت داشته باشید. انسان باید تلاش کند رغبت‌های خودش را با خواست خدا تنظیم کند نه با خواست دیگری.
انبیای الهی با این هدف که به ما بفهمانند خداوند چه را دوست دارد و یا چه را دوست ندارد، مبعوث شده‌اند. در کتب الهی هم همین‌طور است، طوری‌که قرآن می‌فرماید: «ان الله لا یحب الظالمین» خدا ظالمین را دوست نمی‌دارد. خداوند متعال کارهای ارزشی و اخلاقی را بسیار دوست دارد و انسان باید تلاش کند رغبت‌ها و عدم رغبت‌های خودش را با خواست خدای تعالی تنظیم کند.
جالب است که در برخی از ایام نسبت به بعضی کارها رغبت بیشتری وجود دارد، به‌عنوان مثال ما لیله الرغائب داریم که در این شب‌ها انسان به آن رغبت‌هایی که دارد دست پیدا می‌کند یا در منا به آرزوهایمان دست پیدا می‌کنیم و یا در حرم امام حسین(ع) چیزی را که بخواهید برآورده می‌شود. عبادت در مسجد با عبادت در خانه متفاوت است یا حتی عبادت در مسجد جامع با عبادت در مساجد کوچک هم متفاوت است و از سوی دیگر خانم‌ها هرچه پوشیده‌تر باشند و به خواسته‌های خدای تعالی توجه کنند نزد خداوند محبوب‌تر هستند.
زندگی را باید طوری تنظیم کرد که همه ما خداپروا باشیم و خواست خدا برای ما مهم باشد. دنیا عمر بسیار کوتاهی دارد و فقط ابزاری برای کسب آخرت محسوب می‌شود و خودش به تنهایی موضوعیت ندارد و از آن برای آخرت استفاده کنید. دنیا را نمی‌توان کنار گذاشت اما رغبتی به آن نداشته باشید، «حُبُّ الدنیا راس کُلِّ خَطیئَهٍ» دل دادن به دنیا ریشه همه خطاهاست.
اگر دنیا همه چیز انسان باشد، کاملاً اشتباه کرده است، دنیا همه چیز ما نیست و تنها بخشی از زندگی ماست. به یاد دارم زمانی کلینتون رئیس جمهور اسبق آمریکا به صراحت گفته بود عمر انسان ۷۰ سال است و ما برای بعد از آن برنامه نداریم و می‌خواهد باشد یا می‌خواهد نباشد، به ما ربطی ندارد. منِ مسلمان این‌گونه فکر نمی‌کنم که عمر ما ۷۰ سال است، چون ۷۰ سال بخشی از عمر ماست و آخرتی هم وجود دارد «وَالْآخِرَهُ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ – آیه ۱۷ سوره اعلی» به آخرت توجه کنید که آن بهترین و باقی‌ترین است. آن دنیا همیشگی است و باید برای سفر آخرت با خود توشه برداریم.