روز مباهله؛ روز اهل‌بیت علیهم‌السلام
?در سال دهم هجری، گروهی از مسیحیان نجران برای مناظره و گفت‌وگو خدمت رسولالله صلی‌الله‌علیه‌وآله شرفیاب شدند. آن‌ها عقیده پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را درباره حضرت عیسی علیه‌السلام جویا شدند. حضرت فرمودند: «عیسی بنده خدا و نشانه‌ای از آیات او است که بر مریم القا شد».
?سؤال کردند: چگونه ممکن است که انسان بی‌پدر به دنیا بیاید؟ جبرئیل بر آن حضرت فرود آمد و این آیه را نازل کرد: «إِنَّ مَثَلَ عِیسَى عِندَ اللّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثِمَّ قَالَ لَهُ کُن فَیَکُونُ» (آل‌عمران، ۵۹)؛ مثل عیسی چون آدم است که خداوند او را از خاک [بدون پدر و مادر] خلق فرمود، پس همین‌که اراده کرد، او وجود یافت.
?چون بحث و مناظره قدری به درازا کشید، ناگهان آیه مباهله بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل گشت: «فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَهَ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ» (آل‌عمران، ۶۱)؛ کسانی که در مناظره شرکت کرده‌اند، پس از آن‌که علم بر شما آمد، پس به آن‌ها بگو، بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، خودمان و خودتان را بخوانیم. پس هر کس، دیگری را نفرین کند، پس لعنت خدا بر دروغ‌گویان باد.
?آن روز – که بیست و یکم یا بیست و چهارم ذی‌الحجه بود– در آن مراسم، رسول خدا، امام علی، حضرت زهرا، امام حسن و امام حسین علیهم‌السلام حضور یافتند. ترسایان می‌دانستند که اگر پیامبر خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله با اهل‌بیت علیهم‌السلام حضور یابد، خطر نابودی آن‌ها در برابر آن عزیزان الهی جدّی است؛ این بود که از #مباهله چشم پوشیدند و با پیامبر مصالحه کرده و حاضر شدند جزیه بپردازند.
?در این آیه شریفه امام علی علیه‌السلام «نفس» رسولالله معرفی شده است؛ در عالم خلقت هیچ‌کس به جز مولا دارای چنین امتیازی نیست.