پیاده‌روی اربعین؛ ثمره خون شهیدان

اشاره: متن حاضر، گزیده سخنرانی استاد مرتضی آقاتهرانی در هیأت شباب‌الامام‌الخمینی (ره) است که در موکب امام رضا علیه‌السلام واقع در عمود ۲۸۵ جاده نجف-کربلا و در تاریخ ۷ آذر ۱۳۹۴ برگزار شد.

نمی‌دانم چه شده است که این مسیر این‌گونه باز شده است. بنده فکر می‌کنم ثمره خون شهدا و امام عزیز است که سفره‌ معنوی را پهن کرده‌اند. خودشان هم به حسب ظاهر از این مسیر عبور نکرده‌اند؛ ولی ما الآن داریم از این مسیر حرکت می‌کنیم. من می‌بینم این صفحه زرین پیاده‌روی صلح‌آمیز به سمت حضرت اباعبدالله برگه سبزی است از دفتر شهدا و امام راحل رحمه‌الله‌علیه.

گاهی آدم خیال می‌کند کار بد یا کار خوبی که انجام می‌دهد تمام می‌شود، اما این‌گونه نیست؛ خیلی از کارها می‌ماند و بعدها خودش را نشان می‌دهد. اگر خیلی‌ها سؤال می‌کنند شهید زنده است، به چه معنا است؟ در همین‌جا باید بگویید همین مسیر پیاده‌روی؛ بفرمایید ببینید. یک روزی همه ما پشت مرزها گریه می‌کردیم و از راه دور سلام می‌دادیم، الآن ببینید این جمعیت را چه کسی می‌تواند مدیریت کند؟ چه کسی می‌تواند بگوید من این سیل جمعیت را حرکت دادم؟ من فکر می‌کنم همین شهدا هستند. این نیت پاک و خالص امام رحمه‌الله‌علیه را ببینید که چه چیزی را نتیجه داده است. تازه این فصل اول داستان است.

یک نفر کاری که انجام می‌دهد، برکتش را پنج سال بعد می‌بیند. شهدای‌ ما بعد از این‌که اطاعت از ولی کردند، برکتش را نسل‌های بعدی دارند می‌چشند. شما ببینید در داستان حضرت زینب سلام‌الله‌علیها، ایشان گفتند هرچه به سر ما آمد از دوشنبه بود. عاشورا که روز جمعه بوده است. چرا حضرت می‌گوید روز دوشنبه؟ زیرا دوشنبه روز سقیفه است. ۵۱ سال قبل کاری کردند که در عاشورا خودش را نشان داد.

بچه‌ها ۳۶ سال قبل حرف امامشان را پذیرفتند و چشم گفتند. امام می‌گفت بچه‌ها حمله کنید، آمریکا را بزنید. اگر می‌گفت بجنگید می‌گفتند چشم و اگر هم می‌گفت نجنگید باز هم می‌گفتند چشم! اطاعت از مقام ولی را یاد بگیرید و ما مسئولان را این‌گونه بسنجید که به چه اندازه با ولی هم‌راستا هستیم.

شما چنین روزی را به خواب می‌دیدید؟ از مادر و پدرتان بپرسید که چه کسی باورش می‌آمد که قرار است کربلا برویم، آن هم پیاده. این نعمتی است که باید قدردانی کنید. اگر نعمت‌های الهی را قدر بدانید زیادش می‌کنند و اگر ناسپاسی کردید این نعمت را از شما می‌گیرند. ولی الحمدالله بچه‌های ایران و شیعیان عراق خیلی نسبت به اربعین و امام حسین علیه‌السلام شاکر هستند.

حالا صبر کنید ببینید چه درهایی به دنبال این اتفاق اربعین باز می‌شود. این یک جریان است و دیگر تنها یک اتفاق گذرا نیست. این حرکت تنها یک زیارت صرف نیست که بروید زیارت و برگردید. این همه مدعیان صلح جهانی بیایند تا بگویید از کدام صلح دم می‌زنید؟ بیایید در اربعین صلح و مهربانی را ببینید. این‌قدر به آدم تعارف و مهربانی می‌کنند که آدم از آن‌ها خجالت می‌کشد.

چه کسی است که این‌گونه با دل‌ها بازی می‌کند؟ به نظرم می‌خواهند این جریان را برسانند به صاحب اصلی ان‌شاءالله. در تاریخ بعضی‌ها که فکر می‌کردند خیلی زرنگ هستند در راه مانده‌اند، هرچند به حسب ظاهر از خواص بودند؛ اما بعضی‌ها هم که ادعایی نداشتند مانند زهیر به یک‌باره راهی کربلا شدند و همراه حسین علیه‌السلام شدند. حالا ما باید مراقب باشیم که خدای ناکرده از قافله عقب نمانیم.