می دویم ولی ذره‌ای حق این مردم انقلابی ادا نمی‌شود
????گو اینکه خیلی می دویم، ولی انصافا ذره‌ای حق این مردم خوب انقلابی هرگز ادا نمی‌شود
مسجد جابری در خیابان شکوفه تهران است که به همراهی جناب آقای خضریان و اقای دکتر رضاخواه که نمایندگان تهران هستند توفیق حضور در آن مکان شریف را داشتم.
اول قدری بنده درباره امام المتقین علیه السلام سخن گفتم و سپس به سوالات کتبی مردم پاسخ داده شد و بعد از مشکلات محله و مردم منطقه گفته شد. البته چون شهردار حضور نداشت بنا شد، هفته آینده شهردار خود پاسخگوی درخواست‌های مردم منطقه باشد.
بعد از مسجد جابری به حسینیه رضویه رفتیم. فرصتی بود تا حدود بیست دقیقه درباره مولی الموحدین علیه السلام با علاقه‌مندان آن حضرت سخن بگویم؛ الحمدلله.
در آخر پس از برنامه متراکم چهارشنبه شب به جمع عزیزان نوجوان و جوان گروه فرهنگی امام رضا علیه السلام رفتم. این نشست جوانانه نیم ساعتی با پرسش و پاسخ همراه شد.
عجب فضای پر محبتی! این هیئت یادگار شهدای همین منطقه است که بوی عشق از آن می‌وزرد. دور تا دور اتاق محقر ولی نورانی را عکس‌های علمای عامل و عرفای تهران، شهدای دفاع مقدس، هسته‌ای، مدافعین حرم و سلامت جلوه‌ای خاص داده بود و در وسط نوجوانان بی‌ادعا که می‌گفتند مثبت و منفی با هم هستیم.
ولی کسی اگر در آن جمع چون بنده منفی هم بود، در آن جو، مثبت بود، اینجا نه مسجد بود، نه حسینیه، نه رضویه و نه مهدیه، ولی حال و هوا ولایت بود، انقلاب و سادگی.
خدا را بر این توفیق شاکرم. به بچه‌ها قول دادم که باز هم به دیدارشان بروم که پاسخ سوالات زیادشان را به فرصت دیگری حواله دادم.
تازه پس از این سفر شهرستانیم شروع می شد، که برای روز دیگر اول وقت به کار دگر و راه دیگر.
روزهای مجلس که سه شیفته است و برای نمایندگان عزیز نفسی باقی نمی گذارد. از همه بزرگوارانی که در دیدارهای مردمی کمک کار ما هستند کمال سپاس و تشکر را دارم.
گو اینکه خیلی می دویم، ولی انصافا ذره‌ای حق این مردم خوب انقلابی هرگز ادا نمی‌شود.
از درگاه الهی در این ایام بیض استغفار و مغفرت می طلبم.
الحمدلله اولا و آخرا
مرتضی آقاتهرانی
۵ بهمن ۱۴۰۲