ما انقلاب کردیم تا بین خوب و خوب‌تر، خوب‌تر را انتخاب کنیم!

حرکت ما در دنیا پسرفت ندارد؛ پس باید فرصت‌ها را غنیمت بشماریم. در مسیر رشد و پیشرفت صبر نداریم، که در غیر این صورت حرف غرب است. باید انقلابی بود؛ طلبه بی‌حال به کار نمی‌آید. رئیس‌جمهوری که این‌طور بی‌حال بگوید «صبر کنید تا بیاورند» به کار مملکت نمی‌آید. کارهای خودمان را باید خودمان انجام دهیم. گاهی ما فقط از کسی یا چیزی تعریف می‌کنیم و با آن محشور می‌شویم. نظامی که ائمه (ع) را دارد، آمریکا به چه کارش می‌آید؟! که بخواهد از آن تعریف هم بکند. خداوندا! ما را با آمریکا محشور نکن!

در برهه‌های مختلف از نظام و حتی در مواجهه با فتنه‌ها، مسئولان امتحان خود را پس دادند؛ حتی برخی سکوت کردند یا نامه بی‌سلام و خداحافظی نوشتند؛ که البته اشتباه کردند. در راهی که الهی باشد لازم نیست به مردم دروغ بگویید! اگر نیاز به رأی مردم داشتید و مردم هم رأی ندادند، لازم نیست به منتقدین بد و بیراه بگویید! اگر می‌خواهید رئیس‌جمهور شوید، باید بندگی خدا کنید که اگر روزی باشد می‌رسید؛ زیرا وعده خداست. دیگر لازم نیست دروغ بگویید که ۱۰۰ روزه اشتغال را درست می‌کنم. باید اراده کرد و به وظیفه عمل کرد. اگر کارها با تقوا انجام گیرد، حتماً موفقیت حاصل خواهد شد.

دشمن مسیر فضای مجازی را برای ترویج فساد هموار کرده تا جامعه به‌ویژه جوانان را منحرف کند. با همین راه نیز مسلمانان اسپانیا را زمین زدند و جوانان آن را به انحرافات اخلاقی و جنسی مبتلا کردند. دشمن گام‌به‌گام انسانِ ناآگاه را به گمراهی می‌کشاند؛ حال آن‌که در قرآن تأکید شده است که گام‌های شیطانی را دنبال نکنید.

حیا، خود به‌تنهایی از بسیاری از گناهان جلوگیری می‌کند. اما متأسفانه بی‌حیایی برای برخی عادی شده است! چه در زمینه‌های اخلاقی و چه غیر از آن، نظیر مسائل اقتصادی؛ تا جایی که اختلاس‌های ۳ هزار و ۸ هزار میلیاردی عادی می‌شود. حضرت آیت‌الله بهجت می‌فرمودند: «گاهی ما از کفار نیز بی‌حیاتریم!»، آیا این گناهان روزمره و مبتلا در جامعه در قاموس اینکه امام صادق (ع) فرمودند: «دانستم خدا از من مطلع است، پس حیا کردم» معنا دارد؟ ایشان در جایی دیگر می‌فرمایند: «یکی از رمزهای موفقیت من این بود که دانستم آخر کارم مرگ است، پس خودم را برای آن آماده کردم!»؛ آیا ما نیز برای آخرت خود توشه‌ای ساخته‌ایم؟ باید برای خود، توشه سفر آخرت جمع کنیم.

کفار حتی از مرده علمای ما هم می‌ترسیدند. حضرت امام (ره) عالمی بود که مواضع انقلاب را جدی دنبال می‌کرد؛ طلبه‌ها نیز باید تقوا پیشه کنند و متدین و انقلابی باشند. پیامبر گرامی اسلام (ص) همواره در نیمه‌های شب و در نماز با خداوند صحبت می‌کردند و می‌فرمودند: «خدایا لحظه‌ای ما را به خود وامگذار!» حال آن که ما هنگامی که گرفتار می‌شویم، از خداوند دورتر نیز می‌شویم. افرادی انسان‌های خوبی بودند، اما در وادی مقام و پول افتادند. فردی برای حضور در مجلس میلیاردی پول خرج می‌کند؛ برای چه حاصلی؟! مگر در مجلس چه می‌خواهی بکنی؟! قطعاً این مقدار که خرج شده، باید از جایی نیز به دست آید. امور باید قطعاً برای خدا باشد و با اسم کار درست نمی‌شود. برای رسیدن به موفقیت باید مقاوم بود و روی اصول پیش رفت و نباید به هیچ وجه کوتاه آمد.

این انقلاب باید به انقلاب مهدی (عج) متصل شود و باید پای آن بایستیم. ما انقلاب کردیم تا بین خوب و خوب‌تر، خوب‌تر را انتخاب کنیم! در غیر این صورت، اگر می‌خواستیم بین بد و بدتر، بد را انتخاب کنیم که لازم نبود این همه شهید بدهیم.‌ حضرت امام (ره) آرمان‌های بزرگی داشت و در راه آن‌ها گام برداشت و به نتیجه رسید. ما نیز باید انقلابی باشیم و پای حرف خود بایستیم. مگر باید همیشه محبوب بود؟! بگذارید عده‌ای نیز از شما خوششان نیاید! مگر این نبود که عده‌ای کارهای ائمه (ع) و امام راحل (ره) را نمی‌پسندیدند؟ انسان‌های انقلابی و باسواد باشید؛ و کارها را با مقام معظم رهبری تطبیق دهید.

منبع : خبرگزاری فارس