قیافه و ظاهر در جامعه

سؤال:جوانی هستم که از ظاهر زیبایی برخوردار نیستم و این امر باعث گردیده تا گوشه گیر شوم و از شرکت در جمع دوستان خجالت بکشم، این موضوع برایم مشکل ایجاد کرده و احساس می کنم محبّت و توجّه دیگران نسبت به من کمتر شده است. چطور باید از این مشکلی که دارم رها شوم؟

جواب:نوشته شما را که خواندم به واقع متأثر شدم.

ای عزیز، عزّت به ظاهر انسانی نیستو زیبائی هم به ظاهر نیست. بنده آن قدر که برای اشتباه فکری شما ناراحت شدم، هرگز برای خوشگل نبودنتان غصّه نخوردم.

بزرگان بسیاری بوده اندکه از جمال ظاهری بی بهره بوده اند، ولی تا آن جا دارای کمال معنوی بوده اند که همه گان به حال ایشان غبطه می خورند.

شاید اشاره به بعضی از آن ها خالی از لطف نباشد. حضرت صادق (علیه السلام) وقتی داستان مؤمن آل فرعون را یادآور می شوند، می گویند گویا می بینم که چگونه او دست بالا می کند، و مردم را به خدای یگانه می خواند در حالی که دست مبارکش کج است. شاید، نمی دانم سکته کرده بود و یا فلج شده بوده، امّا کجی دست او مانع از دعوت، حضور در اجتماع و … نبود. اگر کسی شعور ندارد که درک صحیحی از شما داشته باشد به شما چه؟! این مشکل اوست. و البته درباره جناب لقمان است که سیاه پوست بوده، ولی این مانع رشد او نبود و نیز جناب مقداد که از برترین یاران پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) و امام علی (علیه السلام) بوده، مشکین پوست بود، ولی به عالی ترین مراتب انسانی پرکشیده است.

اشتباه می کنید که خود را در خانه و یا خلوتی زندانی می کنید. باور کنید ما همه متفاوت خلق شده ایم و در این ظرف تفاوت هم امتحان می شویم. تلاش کنید که باطن خود را آراسته گردانید، که روزی آن مورد توجّه قرار می گیرد که در ساختار آن خود شما دخیل هستید. ولی در زیبایی ظاهر و یاعدم آن، همه می دانند که شما هیچ تقصیری ندارید. پس راحت باشید، و تنها به دنبال انجام وظیفه خویش باشید که مورد محبّت الهی قرار گیرید. ان شاء الله