برای اینکه کار و زندگی مان برکت داشته باشد چه کنیم؟

بايد بدانيم كه پيش نياز بركت، اخلاص در عمل و رنگ خدايي دادن به كارهاست. هركس در هر مقام و مسئوليتي كه هست، بايد كاري را انجام دهد كه در مسير رضاي پروردگار است. البته اين اخلاص بايد همراه با ممارست و مداومت باشد تا به همه امور زندگي تسرّي يابد. شروع آن مشكل است؛ ولي به مرور آن‌قدر لذّت بخش مي‌شود كه شخص به ادامه آن رغبت پيدا مي‌كند. سپس تمام وجود انسان و كارها و فعاليت‌هاي او بركت پيدا كرده و ماندگار مي‌شود. كارهاي او چنان اثربخش مي‌شود كه هيچ‌گاه از بين نمي‌رود. ماندگاري و اثربخشي، خاصيت ميوه‌ي اخلاص است. در اسلام به كيفيت بيش از كمّيت بها داده شده است. چه بسا كاري كه به نظر كوچك و كم مي‌آيد ولي چون داراي عنصر اخلاص و رضايت حقّ است، بركت و منفعت فراواني دارد؛ در مقابل اگر رضايت حقّ و قصد قربت در كارها نباشد، آن‌ كارها از بين مي‌رود و تأثيرگذار نخواهد بود. كتاب «لمعه» را – كه حدود چهارصد سال است همراه با شرح، در حوزه‌ها تدريس مي‌شود و تقريباً همه‌ي طلاب آن را مي‌خوانند – شهيد اوّل(1) در زندان نوشته است. گويي هر طلبه‌اي، فرزند شهيد اوّل (ره) است و هر چيزي مي‌نويسد، او در آن شريك است؛ چون كاري كه براي خدا و خالصانه باشد، پايدار مي‌ماند و راز ماندگاري لمعه، اخلاص و اشك‌هاي نيمه شب شهيد اوّل (ره) است.

پی‌نوشت:

1. ابوعبدالله شمس‌الدّين مكّي بن محمّد شامي عاملي (786 – 734 هـ.ق)