پیشی گرفتن غیرمسلمانان از مسلمانان در عمل به قرآن

بخشی از معارف قرآن هم‌چنان که اشاره شد، معارفی است که بشر اگر خود به درستی تأمل کند آن‌ها را در می‌یابد، ولی چون مجال فکر کردن نمی‌یابد، و یا بهتر بگوییم، به سبب فرو رفتن در مادیات عموماً از آن‌ها غفلت می‌ورزد، توجهش به آن‌ها جلب نمی‌شود. بنابراین تنها راه دست‌یابی به این معارف رجوع به قرآن نیست. از این رو این امکان وجود دارد که کسانی بدون آن که مسلمان و پیرو قرآن باشند، با عمل کردن به این سنخ از معارف، از فواید و آثار مطلوب آن برخوردار گردند، و حال آن که مسلمانان ـ با وجود این که این معارف در قرآن برایشان بیان گردیده ـ در اثر عمل نکردن به آن ها از قافله عقب افتاده و غیر مسلمانان، در این زمینه گوی سبقت را از مسلمانان بربایند. در چند قرن پیش اگر کسی به ما می گفت شاید روزی بیاید که دیگران در عمل به قرآن از شما جلو بیفتند، ما باور نکرده آن حرف را یک شوخی تلقی می‌کردیم. چنان چه برخی باورش ندارند.

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) با چشم تیزبین و آینده‌نگر خود روزی را می‌دید که تقید غیرمسلمانان در عمل به برخی احکام اسلام از ما مسلمانان بیشتر خواهد شد و آنان در عمل به قرآن از ما سبقت خواهند گرفت. «نظم امرکم» دستور قرآن و امام و پیشوای ما است، اما ما پیروان قرآن و علی (علیه‌السلام) امروزه در عمل به این دستور از برخی از  ملل دنیا عقب‌تر باشیم تاسفی نابخشودنی است. برخی از اموری که دیگران به آن رسیده اند و ما چندان تدبیری برای آن‌ها نداشته ایم عبارتند از:

۱. قانون‌مندی:

قانون مندی و برخورد جدی در برابر تخلفات قانونی از جمله نکاتی است که اهل دنیا برای تدبیر دنیای خویش از آن غافل نمانده اند.

۲. معاملات بانکی بدون ربا:

تایک سال گذشته در ژاپن معاملات بانکی بی بهره بود. اما اینک مشکل پیدا کرده و ۲۵ صدم درصد ارتقاء داده اند. این نوع عمل با بهره های بانکی ۲۴% و ۱۸% و اینک در دولت اسلامی ۱۴%  کجا؟

۳. نظارت بر امور:

کجای دنیا در بین کشورهای پیش رفته همه کار از بنیان و رو بنا این گونه گسسته و بدون نظارت است؟

۴. روشن نبودن معروف و منکر:

بسیاری از ما هنوز باور نداریم که حکومت اسلامی به پا شده و هنوز حد و حدود روشنی بر احکام بیان نکرده و عمل نمی کنیم. آیا منکرات، معروفات وزارت خانه ها برای خود مدیران و وزراء ما روشن است؟

تا حال شده که گروهی و یا کسی مجلس گذشته دولت گذشته را مورد بررسی قرار دهد؟

۵. اتقان در کارها:

نوع ساخته پرداخته های جهان مشترک، ژاپن، چین، اندونزیا…  و ارسالش به کشورهای ما با کشور های دیگر فرقی جدی دارد.  آیا نباید اندیشید که کجای کار را خوب انجام نداده ایم؟ آیا به وظیفه ملی _  دینی خود تلاش کرده ایم؟ تسامح و تساهل چه به سر ما آورده است؟ مگر نیست که علی خشن فی ذات الله بوده است؟ خلاصه ما کجای کار هستیم؟

خدا نکند که با این گفته در مقام کوبیدن اهل اسلام باشیم و یا خارجی را بر مسلمین ترجیح دهیم. اما باید خیر خواه  خویش بود و  از خود انتقاد کرد و آن را پذیرا بود. نکند که فرصت ها از دست برود. . ما چون برخی خائنین به نظام تنها تدبیرمان خو، قبیله خویش، حفظ ریاست دو روزه باشد و خود را در درگاه خداوند و نزد شهداء و امام و امت مدیون ساخته باشیم!

رشته عمر بسته به موئی است هوش دار

غم خوار خویش باش غم کار و بار چیست؟