حق گرايی در گفتار

هميشه حق گو باش! «قُولا بِالْحَقّ»  آيا اين شكل تبليغات كه به دقت جهت دار است و همه مي‌فهمند، اين‌ها نمونه‌اي از حق‌گرائي است. آيا شما نمي‌شناسيد برخي را كه چقدر از بيت‌المال بر اي انتخابات خود در دوره‌هاي گذاشته استفاده كردند؟ آيا از اموال داخل و خارج برخي بي خبريد؟  آيا تلاش‌هاي آن‌ها در جهت ظلم و از بين رفتن مظلوم نبود؟ اگر اين‌ها سر كار آمده بودند چه مي‌شد؟ مگر اسرار نظام فروخته نشد؟ و مگر نامه محرمانه به بوش و بند و بست با سران آلمان، و پورسانتاژهاي كلان به حساب شخصي  اين آقايان اين‌ها از مصاديق ظلم نيست؟ قانوني كه وضع مي‌كنيم ظلم به 50 ميليون شهيد است ـ درعمل و يا ارباب رجوع دقيق كه مقدم مي‌داريم.

ما به مردم نمي‌گوييم ولي اگر قيامت ريش ما را بگيرند چرا نگفتي چرا اطاعت كردي ما شيعه علي‌ايم اقلاً بي‌طرف باشيد. اين گونه نطق و گفتار چقدر«قُولا بِالْحَقّ»  است؟ قضاوت با شما؟ كه ظلم‌هاي اجتماعي و دولتي بزرگ جلوه كند.

برخي از ما وقتي اين‌گونه روايات را مي بينند بيان مطلق اهل بيت (عليهم‌السلام) را محدود به مواردي مي كنند كه براي آن‌ها هيچ دردسري نداشته و صحبت آن‌ها به قرن ها قبل و يا مواردي با فرسخ ها راه از زندگي دنيا و آخرت ما پيدا كند.  بله، به حق بگوئيد.

—————————————–

[1]. امام علي (عليه‌السلام)، نهج‌البلاغه، ترجمه و شرح فيض‌الاسلام، نامه 47.