صبر بر بلا و مصیبت و شکر قلبی
انسان به درجه‌ای از کمال نائل میگردد که هر مصیبت و اندوهی که از روزگار به او میرسد را حکمت خداوند میداند و صبر میکند ...
عالی‌ترین مقام شکرگزاری زمانی حاصل می‌شود که انسان به درجه‌ای از کمال نائل گردد که هر مصیبت و اندوهی که از روزگار به او رسد را حکمت خداوند بداند و صبر کند و در داشته‌ها و نداشته‌های خود شاکر خداوند باشد؛ در این هنگام به مقام شکر قلبی دست یافته است. خداوند نیز در آیات 155 تا 157 سوره بقره، پس از امتحان، از صبر و شکیبایی سخن گفته و می‌فرماید: «و بَشِّرِ الصّابِرين الّذِينَ إذَا أصابَتهُم مُصيبَةٌ قالُوا إنَّا لِلَّهِ و إنَّا إلَيهِ رَاجِعُون»؛ به صابران بشارت ده؛ همان کسانی که وقتی بر آن‌ها مصیبتی وارد شود می‌گویند: ما از آن خدايیم و به سوی او بازگشت خواهیم داشت. در نتیجه: «أُولئِكَ عَلَيهِم صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِم و رَحْمَةٌ و أولئِكَ هُمُ المُهتَدُون»؛ سلام و رحمت از جانب پروردگار بر آن‌ها است و البته آن‌ها هدایت شده‌اند.