صبر بر بلا و مصیبت و شکر قلبی
انسان به درجه‌ای از کمال نائل میگردد که هر مصیبت و اندوهی که از روزگار به او میرسد را حکمت خداوند میداند و صبر میکند ...
عالی‌ترین مقام شکرگزاری زمانی حاصل می‌شود که انسان به درجه‌ای از کمال نائل گردد که هر مصیبت و اندوهی که از روزگار به او رسد را حکمت خداوند بداند و صبر کند و در داشته‌ها و نداشته‌های خود شاکر خداوند باشد؛ در این هنگام به مقام شکر قلبی دست یافته است. خداوند نیز در آیات ۱۵۵ تا ۱۵۷ سوره بقره، پس از امتحان، از صبر و شکیبایی سخن گفته و می‌فرماید: «و بَشِّرِ الصّابِرین الّذِینَ إذَا أصابَتهُم مُصیبَهٌ قالُوا إنَّا لِلَّهِ و إنَّا إلَیهِ رَاجِعُون»؛ به صابران بشارت ده؛ همان کسانی که وقتی بر آن‌ها مصیبتی وارد شود می‌گویند: ما از آن خداییم و به سوی او بازگشت خواهیم داشت. در نتیجه: «أُولئِکَ عَلَیهِم صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِم و رَحْمَهٌ و أولئِکَ هُمُ المُهتَدُون»؛ سلام و رحمت از جانب پروردگار بر آن‌ها است و البته آن‌ها هدایت شده‌اند.