هرکس با آن چه دوست میدارد محشور می شود

و در عبادت عاشقان واقعی، هیچ انگیزه و طمعی غیر از عشق الهی و سلوک به ذات او وجود ندارد لذا تحمل هر درد و رنجی برای نیل به او آسان می گردد.

و مقدمات ایجاد محبت، اختیاری است، زیرا اگر انسان به طبابت آن طبیب واقعی عالم، یقین حاصل کرد، از داده های او نیز راضی و در مصائب و سختی ها صبر خواهد کرد تا رضایت او را به دست آورد.

برای این که  میزان محبت انسان به خداوند  افزوده گردد باید با محبوب، مراوده کرد که در این صورت باید در شبانه روز زمانی را به محبوب واقعی اختصاص داد و با او به راز و نیاز پرداخت؛ چراکه بدون مراوده نمی توان ابراز حب به محبوب نمود.