از همراهی آن سفر با آن استاد بزرگ چه خاطرات ماندگاری بر ما مانده است. تقوا، صفا پاکی، تواضع و فروتنی آن مجاهد عظیم ستودنی بود. حضرت علامه چنان با جوانان به سرعت اخت می شدند و در همه اعمال براحتی با همه همراه می شدند، که به چشم می امد. ایشان هیچ گاه تاخیر در ورود و خروج جمعی نداشته و در رفتار ملاحظه کوچک و بزرگ را می کردند. ادب و احترامشان به رسول خدا و قبور اهل بیت علیهم السلام دیدنی بود. با این که فیلسوفی عظیم بود لیکن تعبدشان نسبت به دستورات شرع بسیار بالا بود. با این که از نظر سنی از همه ما بزرگ تر بودند، ولی در امورات بر خود هیچ شانی قائل نبودند. آن سفر پر خاطره و یاد ماندنی را هنوز همسفران بسیار یاد می کنند.