تبلیغ در واقع نوعی مرزبانی است. کسی که برای تبلیغ میاید و میخواهد دیگران را به راه درست دعوت کند و از راه بد بازبدارد، یک خط و نشانهایی میکشد. مثلا از این خط به آن طرف انحراف است و از آن خط به این طرف خوب است. یعنی مانند مرزهای خاکی، دریایی، کوهی که بین کشورها هست و اجازه نمیدهند که کسی از این طرف به آن طرف رفت و آمد کنند و اگر کسی بخواهد عبور کند، باید طبق ضوابط باشد.
خدای تعالی نیز مرزبانانی دارد که انبیای الهی هستند که حد و حدود مرز الهی را به انسان یاد دادهاند و در طی قرون متوالی به او آموختهاند.
گاهی از این پیامبران کتاب هم داشته اند مانند پیامبر اسلام، حضرت موسی، حضرت عیسی و حضرت داوود و حضرت ابراهیم. اینها هر کدام مرزها را روشن کردند؛ حد و حدود احکام الله و شریعت را گفتهاند. امر به اموری و نهی از اموری کردهاند؛ که باید گوش داد.
دو ابزار جدی برای تشخیص مرزهای الهی هست؛ یکی عقل است و دیگری وحی. همه عقل را دارند و دیگری وحی است که به وسیله عقل نیز پیامبران شناسایی میشوند و معجزات آنها را میبینیم و به آنها ایمان می اوریم.
پیامبران خبرهایی از خدای تبارک و تعالی را به ما میدهند و احکام از طریق پیامبران به ما میرسد و ما موظف به تحقق بخشیدن به آنها هستیم.