آیه آیه بندگی ۴ – ایمان، حافظ انسان در بزنگاه‌ها
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام و المسلمین مرتضی آقاتهرانی، معلم اخلاق و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم، در سلسله درس‌گفتار‌هایی که با عنوان «آیه آیه بندگی» که در ۳۰ قسمت به مناسبت ماه مبارک رمضان و با همکاری استودیو مبین تهیه و تدوین شده، به بیان توصیه‌هایی اخلاقی برای زندگی بهتر برپایه آیات قرآن کریم پرداخته است.
بخش چهارم درس‌گفتار «آیه آیه بندگی» با نام ایمان به شرح ذیل است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم و الحمدلله ربّ العالمین و صَلِّ عَلی مُحَمَّد و آلِ طاهرین
خدا را شکر می‌کنم که تا به امروز توانستیم روزه بگیریم و ان‌شاءالله که بتوانید بیشتر و بهتر روزه بگیرید. امروز دوست دارم در رابطه با ایمان کمی صحبت کنیم.
خداوند در آیه ۸۲ سوره «انعام» می‌فرمایند: «الَّذِینَ آمَنُوا وَلَمْ یَلْبِسُوا إِیمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَٰئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ» عده‌ای هستند که ایمان می‌آورند و ایمانشان را با ظلم همراه نمی‌کنند و اصلاً اجازه نمی‌دهند ظلم وارد ایمانشان شود. ایمان، باور دل است. ایمان با اسلام تفاوت دارد. با گفتن شهادتین فرد غیرمسلمان، مسلمان می‌شود اما این به منزله ایمان نیست. ایمان یعنی اینکه باید دل باور کند اما دل به این راحتی باور نمی‌کند. باید ظلم نکنید تا ایمان تحقق یابد. یعنی دقیقاً هرچیزی را جای خود بگذاریم تا ایمان تقویت شود و دل هم باور کند.
بعضی‌ها فکر می‌کنند علم و ایمان یکی است. اصلاً این‌گونه نیست. مثلاً فرض کنید اگر یکی از آشناهایمان فوت کند، از خوابیدن کنار آن ترس و واهمه داریم حتی اگر عزیزترین عزیزانمان هم باشد و با وجود اینکه علم داریم که متوفی نمی‌تواند کاری کند اما یک لحظه هم حاضر نیستیم در غسالخانه بایستیم.
ایمان چیز دیگری است و آنچه که در بزنگاه‌ها انسان را حفظ می‌کند، ایمان است. ما به ایمان نیاز داریم و آن را باید در خود ایجاد کنیم؛ برای اینکه ایمان ایجاد شود باید مطالبی را که به عنوان مسلمان به زبان می‌آوریم، عملیاتی سازیم. به عنوان مثال می‌گوییم دروغ، خلف وعده، رشوه‌خواری، ظلم و پارتی‌بازی زشت و حرام است اما باید خودمان هم به این موضوعات ایمان داشته باشیم و این اعمال را انجام ندهیم. علاقه داشتن به مردم، محبت نشان دادن، باوفا بودن و وقت‌شناسی و غیره رفتارهای خوبی هستند که باید عملیاتی ساخت.
گاهی برای دیگران چنین نسخه‌هایی را تجویز می‌کنیم اما برای خودمان تجویز نمی‌کنیم. این واقعاً غیرقابل قبول است. چنین افرادی خود را تافته جدابافته تلقی می‌کنند. دروغ، دورویی، تجاوز به ناموس و اموال مردم برای همه بد است. خداوند در آیه ۶ سوره «تحریم» می‌فرمایند: «قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا» اول خودتان را از آتش نجات بدهید، بعد خانواده و بعد دیگران را. هرکسی شعاع وجودی دارد و باید اول از خود شروع کند. بنابراین «لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ – آیه ۲ سوره صف» کسی که کاری را انجام نمی‌دهد، چرا به دیگران می‌گوید انجام دهید؟ نه اینکه نگوید بلکه باید بگوید تا عمل زشتی انجام نشود اما اول باید برای خود عملیاتی سازد.
پس تلاش کنید تا ابتدا دل باور کند. دل اگر باور کند باید به دانش و دانسته‌های خودمان عمل کنیم. آیه به آیه قرآنی را که می‌خوانید دقت کنید تا در زندگی به آن عمل کنید، بعد خانواده‌تان و سپس جامعه بزرگتر به آن عمل کنند.