برای اینکه کار و زندگی مان برکت داشته باشد چه کنیم؟

باید بدانیم که پیش نیاز برکت، اخلاص در عمل و رنگ خدایی دادن به کارهاست. هرکس در هر مقام و مسئولیتی که هست، باید کاری را انجام دهد که در مسیر رضای پروردگار است. البته این اخلاص باید همراه با ممارست و مداومت باشد تا به همه امور زندگی تسرّی یابد. شروع آن مشکل است؛ ولی به مرور آن‌قدر لذّت بخش می‌شود که شخص به ادامه آن رغبت پیدا می‌کند. سپس تمام وجود انسان و کارها و فعالیت‌های او برکت پیدا کرده و ماندگار می‌شود. کارهای او چنان اثربخش می‌شود که هیچ‌گاه از بین نمی‌رود. ماندگاری و اثربخشی، خاصیت میوه‌ی اخلاص است. در اسلام به کیفیت بیش از کمّیت بها داده شده است. چه بسا کاری که به نظر کوچک و کم می‌آید ولی چون دارای عنصر اخلاص و رضایت حقّ است، برکت و منفعت فراوانی دارد؛ در مقابل اگر رضایت حقّ و قصد قربت در کارها نباشد، آن‌ کارها از بین می‌رود و تأثیرگذار نخواهد بود. کتاب «لمعه» را – که حدود چهارصد سال است همراه با شرح، در حوزه‌ها تدریس می‌شود و تقریباً همه‌ی طلاب آن را می‌خوانند – شهید اوّل(۱) در زندان نوشته است. گویی هر طلبه‌ای، فرزند شهید اوّل (ره) است و هر چیزی می‌نویسد، او در آن شریک است؛ چون کاری که برای خدا و خالصانه باشد، پایدار می‌ماند و راز ماندگاری لمعه، اخلاص و اشک‌های نیمه شب شهید اوّل (ره) است.

پی‌نوشت:

۱. ابوعبدالله شمس‌الدّین مکّی بن محمّد شامی عاملی (۷۸۶ – ۷۳۴ هـ.ق)