آیه آیه بندگی ۱۲ – خلوص در عبادت و بندگی
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام و المسلمین مرتضی آقاتهرانی، معلم اخلاق و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم، در سلسله درس‌گفتار‌هایی با عنوان «آیه آیه بندگی» که در ۳۰ قسمت به مناسبت ماه مبارک رمضان و با همکاری استودیو مبین تهیه و تدوین شده، به بیان توصیه‌هایی اخلاقی برای زندگی بهتر برپایه آیات قرآن کریم پرداخته است.
بخش دوازدهم درس‌گفتار «آیه آیه بندگی» با نام «خلوص» به شرح ذیل است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم و الحمدلله ربّ العالمین و صَلِّ عَلی مُحَمَّد و آلِ طاهرین
«وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ – آیه ۵ سوره بینه» امر نشدید مگر اینکه بندگی خدا کنید و خالصانه با دین همراه باشید.
عسلی که خریداری می‌شود و با موم همراه است، وقتی آنرا از مومش جدا می‌کنید، می‌گویند عسل خالص شده است. خوب است که انسان در کارهایش خالص باشد. مثلاً فردی به نماز می‌ایستد و باید این کار فقط برای خدا باشد و برایش مهم نباشد که چه کسی چه می‌گوید. بعضی‌ها خیال می‌کنند که اگر به نماز بایستند و کسی او را ببیند این کار او از خلوص می‌افتد، درصورتی‌که اصلاً ربطی ندارد. خلوص با نیت ما ارتباط مستقیم دارد، لذا ما به خاطر افراد نماز نمی‌خوانیم و فقط برای خدا نماز خوانده می‌شود.
اگر کاری خالصانه برای خدا انجام شود، مزد آن کار را از خود خدا خواهیم گرفت. در روایات آمده، خدای تعالی در قیامت به ما خواهد گفت این کار که انجام داده‌ایم اگر برای دیگری انجام شده آنرا نمی‌پذیرد و کار بدون اخلاص را رها می‌کند. خداوند «خلص العمل» را می‌پذیرد.
مرحوم شهید مطهری(ره) نقل قول می‌کند؛ آیت‌الله بروجردی(ره) در آخرین روزهای عمر خویش گریه می‌کردند و شاگردانشان علت گریه را از ایشان جویا شدند و مرحوم بروجردی پاسخ دادند با دستان خالی دنیا را ترک می‌کنم. شاگردان پرسیدند که شما کارهای بسیاری را انجام داده‌اید و با وجود شما، شیعه در جهان به مرجعیت یگانه دست یافته، دوباره می‌گویید دستانم خالی است؟ آیت‌الله بروجردی پاسخ دادند «خلص العمل فان الناقد بصیر بصیر» عمل را خالص کن، آنکه عمل را محک می‌زند، خیلی آگاه و بیناست.
اینکه تمام عمر خود را برای مسلمانی کردن صرف کنیم و بندگی خدا را به جا آوریم، «إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ – آیه ۵ سوره بینه» این بندگی و عبادت باید فقط و فقط خالص باشد.
انسان نباید برای پول، مقام، شهرت و شهوت بندگی کند، همه اینها نابودشدنی است. اگر این موارد را کنار خدا بگذاریم، انسان دوگانه‌پرست خواهد شد. باید همه چیز را با خدا تنظیم کرد ولو اینکه گاهی مردم خوششان بیاید یا گاهی خوششان نیاید، لذا خداوند و دین بر همه چیز مقدم است و نباید دین را به خاطر آزادی محدود کرد. همه دارایی ما برای خداست و باید بندگی او را به جا آورم نه بندگی دیگری را.
کافی است انسان فقط موحد باشد و حتماً هم نباید مسلمان باشد و فقط بداند که خداوند خالق اوست که حتی از بت‌پرستان زمان پیامبر هم سؤال شود «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ – آیه ۳۸ سوره زمر» اگر از این مشرکان بپرسی که زمین و آسمان‌ها را که آفریده است؟ البته جواب دهند: خدا آفریده. بنابراین باید بندگی خدا را به جا آورد نه کسی دیگر را.