عمل به وظیفه در هر حال
بسم الله الرحمن الرحیم
در یک زمان دو رفتار متفاوت از دو معصوم الهی دیده می شود؛ که حضرت زهرا سلام الله علیها محکم در برابر مدعیان خلافت می‌ایستند، ولی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که خود خلیفهالله‌اند، سکوت می‌کنند؛ چرا؟
قدری پاسخ سخت‌تر می‌شود، وقتی بر این باور درست باشیم که عصمت آن دو بزرگوار علی‌الاطلاق بوده و هر دو با منبع وحی در ارتباط هستند؛ پس رفتارشان برای دیگران حجت و قابل تمسک نیز هست.
پاسخ این است که قیام امام علی علیه السلام مشروط به قبول مردم بود و مردم راه دیگری پیش گرفتند و قیام بحق نکرده و امام را یاری نکردند؛ پس وظیفه امام سکوت بود.
گو اینکه امام و مقام امامتشان مبتنی به خواست خداوند است، ولی تحقق عملی آن بسته به یاری مردم است و مردم امام علی علیه السلام را یاری نکردند، پس امام را قیامی نبود.
ولی عمل بی‌بی دو عالم حضرت زهرا سلام الله علیها امر به معروف و نهی از منکری بود که مقید به قیدی نبود؛ پس ایستادند و بیان واقعیت کردند؛ خواه مردم بیایند و یا همراهی نکنند.
می بینید که وظایف همگان در تمام شرایط یکسان نیست. پس برای امر به معروف و نهی از منکر کردن، هیچ کس نمی‌تواند منتظر دستگاه‌های دولتی و غیره باشد، که هر کس باید به وظیفه خود عمل کند.
والحمدلله اولا و آخرا