به هیچ وجه این طور نیست که کسی به خدا مراجعه کند و او، او را به دیگری وابگذارد

ام تفتقرنی الی مثلی و انا اعتصم بحبلک: آیا ممکن است که مرا محتاج کسی بکنی که مثل خودم باشد در حالی که من پناه آورده ام به ریسمان محکم تو. این استفهام انکاری است یعنی تو این کار را نمی کنی.

یعنی هر چیزی در عالم به غیر از خدا در نظر گرفته شود محتاجند یا ایها الناس انتم الفقراء الی الله و هو الغنی تنها یک نفر بی نیاز است و او هم خداوند تعالی است. من به بی نیاز رو آوردم و او مرا به سوی دیگری می فرستد این نمی شود در مورد ما این اتفاق می افتد ممکن است نداشته باشم پیش کس دیگری بفرستم خدای تعالی که ندار نیست. و یا بخیل باشم و نخواهم بدهم او که بخیل نیست و یا می ترسم بدهم که دشمنان او بیایند و بلایی سر من بیاورند خدای تعالی که از کسی نمی ترسد. تمام عللی که ممکن است کسی به ما مراجعه و ابراز نیاز کند و ما او را به دیگری ارجاع دهیم را اگر بررسی کنیم می بینیم که هیچیک در خدای تعالی نیست. بنا بر این به هیچ وجه این طور نیست که کسی به خدا مراجعه کند و او، او را به دیگری وابگذارد چون آن دیگری هم مثل خود او فقیر است.

منبع : مناجات الراجین