مناجات الراغبین

«مُناجات الرّاغِبین» پنجم: مناجات مشتاقان‏

بسم الله الرّحمن الرّحیم

اِلهى‏ اِنْ کانَ قَلَّ زادى‏ فِى الْمَسیرِ اِلَیْکَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنّى‏ بِالتَّوَکُّلِ‏ علیک

خدایا اگر توشه‏ام براى پیمودن راه بسوى تو اندک است ولى گمانم به توکل و اعتمادم بر تو نیکوست .

وَاِنْ کانَ جُرْمى‏ قَدْ اَخافَنى‏ مِنْ عُقُوبَتِکَ، و اگر جرم و گناهم مرا از کیفر تو ترسناک کرده

فَاِنَّ رَجآئى‏ قَدْ اَشْعَرَنى‏ بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِکَ، ولى امیدم به من‏نوید ایمنى از انتقامت را مى‏دهد

وَاِنْ کانَ ذَنْبى‏ قَدْ عَرَضَنى‏ لِعِقابِکَو اگر گناهم مرا در سر راه کیفرت قرار داده

فَقَدْ اذَنَنى‏ حُسْنُ ثِقَتى‏ بِثَوابِکَ، ولى‏اعتماد خوبى که به تو دارم مرا به پاداش نیکت آگاه کرده

وَاِنْ اَنا مَتْنِى الْغَفْلَهُ عَنِ الْأِسْتِعْدادِلِلِقآئِکَ،

و اگر غفلت و بى‏خبرى مرا از آمادگى‏ ،براى شرفیابى درگاهت به خواب عمیقى فرو برده

 فَقَدْ نَبَّهَتْنِى الْمَعْرِفَهُ بِکَرَمِکَ وَ الائِکَ، ‏ ولى معرفت و آگاهى از کرم و بخششهایت مرا بیدار کرده

وَاِنْ اَوْحَشَ ما بَیْنىوَبَیْنَکَ فَرْطُ الْعِصْیانِ وَالطُّغْیانِ

و اگر زیاده‏روى‏‏ در نافرمانى و سرکشى میان من و تو را تیره ساخته

فَقَدْ انَسَنى‏ بُشْرَى الْغُفْرانِ وَالرِّضْوانِ،ولى مژده آمرزش و خوشنود شدنت مرا به همدمى و انس با تو کشانده

اَسْئَلُکَ بِسُبُحاتِ وَجْهِکَ، وَبِاَنْوارِ قُدْسِکَ، وَاَبْتَهِلُ اِلَیْکَ بِعَواطِفِ رَحْمَتِکَ، وَلَطآئِفِ بِرِّکَ از تو خواهم به تابشهاى جمالت و به انوار ذات مقدست و زارى کنم به درگاهت

اَنْ تُحَقِّقَ ظَنّى‏ بِما اُؤَمِّلُهُ مِنْ‏ جَزیلِ اِکْرامِکَ، برای جلب عواطف مِهرت و دقائق احسانت که حقیقت بخشى به گمانم در آنچه از تو آرزومندم از بخشش فراوان

وَجَمیلِ اِنْعامِکَ فِى الْقُرْبى‏ مِنْکَ، وَالزُّلْفى‏ لَدَیْکَ،وَالتَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ، و احسان نیکو در مورد تقرب به تو و نزدیکى به حضرتت‏ ، و بهره‏مند شدن از تماشاى جمالت

وَها اَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحاتِ رَوْحِکَ وَعَطْفِکَ و اینک من خود را در معرض نسیم جانبخش لطف و توجهت درآورده‏

وَمُنْتَجِعٌ غَیْثَ جُودِکَ وَلُطْفِکَ، ‏ و خواهان باران جود و احسانت هستم

فآرٌّ مِنْ سَخَطِکَ اِلى‏ رِضاکَ، و از خشمت به سوى خوشنودیت گریخته

هارِبٌ مِنْکَ اِلَیْکَ، و از خودت بدرگاه خودت فرار کرده‏ام‏

راج ٍ اَحْسَنَ ما لَدَیْکَ، و امید بهترین چیزى را که نزد تو است دارم

مُعَوِّلٌ عَلى‏ مَواهِبِکَ، مُفْتَقِرٌ اِلى‏ رِعایَتِکَ،و بر بخششهاى تو اعتماد و توکل کرده‏ام و نیازمند به سرپرستى‏ و نگهدارى توام

اِلهى‏ ما بَدَاْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِکَ فَتَمِّمْهُ، ‏ خدایا بدانچه از فضل خود درباره من دست زدى به پایانش رسان

وَما وَهَبْتَ لى‏ مِنْ کَرَمِکَ فَلا تَسْلُبْهُ و آنچه از کرمت بر من‏، بخشیدى آن را از من مگیر

وَما سَتَرْتَهُ عَلَىَّ بِحِلْمِکَ فَلا تَهْتِکْهُ،و آنچه را به بردبارى خویش بر من پوشانده‏اى آشکارش مکن

وَما عَلِمْتَهُ مِنْ قَبیحِ فِعْلى‏ فَاغْفِرْهُ وکار های زشتى را که من انجام داده‏ام برایم بیامرز ‏  اِلهى‏ اِسْتَشْفَعْتُ بِکَ اِلَیْکَ، وَاسْتَجَرْتُ بِکَ‏ مِنْکَ،خدایا خودت را به درگاهت شفیع آورم و از تو به خودت‏ پناه برم

اَتَیْتُکَ طامِعاً فى‏ اِحْسانِکَ، به درگاهت آمده‏ام در حالى‏که چشم طمع دارم به احسانت راغِباً فِى امْتِنانِکَ،مُسْتَسْقِیاً وابِلَ طَوْلِکَ،مشتاقم به دریافت بخششت تشنه‏ام به باران رحمتت‏

مُسْتَمْطِراً غَمامَ فَضْلِکَ، باران جویم از ابر فضل و احسانت

طالِباً مَرْضاتَکَ، قاصِداً جَنابَکَ،جویاى اسباب خشنودیت هستم و عازم تشرف به آستانت گشته‏ام‏

وارِداً شَریعَهَ رِفْدِکَ، در جویبار عطایت وارد گشته

مُلْتَمِساً سَنِىَّ الْخَیْراتِ مِنْ عِنْدِکَ، و خواهشمند بهترین نیکیهاى تو هستم

وافِداً اِلى حَضْرَهِ جَمالِکَ، ‏ بار نیاز به درگاه‏ حضرت تو فرود آورده

ومُریداً وَجْهَکَ، طارِقاً بابَکَ، ذات تو را خواهانم، می کوبم در رحمتت را

مُسْتَکیناً لِعَظَمَتِکَ وَجَلالِکَ،و خوارم در برابر عظمت‏ و جلالت

فَافْعَلْ بى‏ ما اَنْتَ اَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَهِ وَالرَّحْمَهِ، ‏ پس انجام ده در باره‏ام آنچه را تو شایسته آنى از آمرزش و مهربانى

‏ وَلا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ مِنْ الْعَذابِ وَالنِّقْمَهِ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

و انجام مده درباره‏ام آنچه را من سزاوار آنم از عذاب و انتقام به مهربانیت اى مهربانترین مهربانان‏