خداوند اهل رسوا کردن نیست

و اذا جاهره بالعصیان ستر علی ذنبه و غطّاه؛ و اگر آشکارا مرتکب عصیان شود پوششی بر روی آن گناهان می اندازد و آن را می پوشاند.

این بیان رحمت و غفاریت خداوند تعالی است. خداوند چون بندگانش را دوست دارد این کار را می کند. ما اگر کسی را دوست داشته باشیم و به ما بی احترامی کند عیبهایش را مخفی می کنیم اجازه نمی دهیم آشکار بشود ولی اگر دوستش نداشته باشیم این کار را نمی کنیم. (مثل روزنامه های جناحی که هر چه از افراد جناح خودشان گفته باشند خوب است و اگر همان حرف را از افراد جناح مقابل بگوید می گویند این حرف همه اش تعارض است و بنا می کنند عیوبش را درمی آورند.)

خداوند تعالی ذاتاً ما را دوست دارد ما مثل بچه های او هستیم زیرا ما را آفریده و نمی خواهد مفتضحمان کند. حالا اگر بنده نادانی کند و کار بدی را انجام دهد خداوند نمی گذارد آن عیب آشکار شود. مادرها نسبت به فرزندان خودشان این طورند اگر فرزندشان کار بدی کند که دیگران به او به چشم بد نگاه می کنند ناراحت می شود. نمی تواند ببیند که دیگران به او می خندند شاید خود بچه هم حالیش نباشد و شاید هم خوشش بیاید که دیگران به او بخندند ولی مادر نه خوشحال می شود و نه اجازه می دهد چون بچه است نمی فهمد. بزرگ هم که می شود همینطور است مادرها مراقبند و نمی گذارند حتی پدرش هم بفهمد، چون نمی خواهید خراب شود و نمی خواهید دیگران تنبیه اش کنند و عذابش کنند. خدای تعالی هم مایل نیست به عذاب بنده هایش و نمی خواهد آنها مفتضح بشوند برای همین در روایات است که ما هیچ کس را ابدا خراب و مفتضحش نمی کنیم مگر این که خودش خیلی خراب کار کند کانّه بر رحمت خدا زور می شود که باز هم خدا مفتضحش نمی کند بلکه یک لحظه رهایش می کند و چون خدا رهایش کرده است، خودش را لو می دهد و خراب می شود.

به انسانها هم توصیه کرده اند که گناهان را مخفی کنید مگر در جایی که واجب می شود مثل برخی موارد غیبت.

نقل است از ام سلمه که شبی از خواب برخاستم دیدم که پیامبر در بسترشان نیستند دقت کردم دیدم در گوشه اتاق به سجده رفته و علی الدوام می گویند: الهی لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا. از ایشان پرسیدم که خداوند سابق و لاحق شما را که بخشیده است چرا ناراحتید؟ حضرت فرمودند: خدای تعالی یک لحظه جناب یونس را مورد بی مهری قرار دادند در شکم ماهی افتاد.

منبع : مناجات الراجین