تفاوت آزادی بیان در اسلام و غرب
نهمین دوره مجلس بود که از طریق اتحادیه بین المجالس در کمیسیون حقوق بشر حضور یافتم. قبل از این اعزام، مقاله‌ای در موضوع «آزاد اندیشی در اسلام و آزادی بیان» داشتم.
خدمت علامه مصباح (رحمهالله‌علیه) رسیده و نوشته‌ام را خدمتشان ارائه دادم. ایشان پس از آن مرا به آیه ۶ سوره توبه توجه دادند: «وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ یَسْمَعَ کَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْلَمُونَ»؛ یعنی ای پیامبر! اگر کسی از اهل شرک به شما پناهنده شد که کلام خدا را بشنود، پس به او پناه ده! تا که کلام خدا را بشنود و سپس او را به محل امن خود برسان! این حکم به این خاطر است که آنها گروهی هستند که نمیدانند.
در واقع خداوند رسول الله را امر فرموده که شخصی که در مقام دانستن است، با تامین امنیت حقیقت را به او بنمایان! خواه او اسلام را بپذیرد و یا رد کند، ولی شما تحت‌الحفظ او را از بین دشمن نجات دهید تا که حق را بشنود و در هر حال، بار دیگر او را به محل امنش برسان!
مقاله در آن مجلس خوانده شد. اهالی آن جلسه چنان به وجد آمده بودند که خودم باور نداشتم. یکی از شرکت‌کنندگان از جا برخاست و می‌پرسید براستی این آیا این آیه‌ای از قرآن شماست؟
لحظه‌ای به تمدن غرب و اسرائیل غاصب، برنامه‌ریزی‌ها، خون‌ریزی‌ها و قتل و نفس‌کشی‌هایش در غزه بنگرید! قضاوت با شما.